Zawody
Dwie rundy na zagranicznym
terenie, to dobre pole do sprawdzenia się w międzynarodowym towarzystwie, a jest
ono nie byle jakie. Wyścig Banovce jest wpisany do kalendarza FIA jako CEZ Hill
Climb Trophy. Z tej racji na zawody przyjeżdża wielu zawodników z Austrii,
Niemiec, Słowenii czy nawet z Włoch, Węgier i Chorwacji. Na trasie możemy
zobaczyć pełny przekrój samochodów od grupy N po A, do Open czyli E1 ale i samochody
ST, wspaniałe historyki i formuły, których nigdy w Banovcach nie zabrakło. Summit
Finance Race, to chyba jedyny wyścig jaki zawsze rozgrywany jest o czasie.
Jakby z zegarkiem w ręku kręci się wyścigowa maszyna u naszych południowych
sąsiadów, a trasa nie sprzyja bezwypadkowej jeździe. Jak oni to robią, to chyba
jakaś magia góry Jankov Vrsok.
Trasa
Trasa, sama w sobie to
majstersztyk. Jest wymagająca nie powiem, że nie. Wystarczy spytać pierwszego z
miejsca zawodnika i usłyszymy, że taka jest. Początek bardzo zdradliwy. Na
pierwszym i drugim zakręcie nie jeden już się przejechał. Sam byłem świadkiem.
Pierwszy podjazd treningowy w sobotę to wysyp takich sytuacji, dlatego lubię
stanąć tam z kamerą, zawsze nakręcę dobre dzwony. Dalej mamy zakręt w zakręt,
na jednym trzeba odpuścić i go zepsuć, żeby wstrzelić się idealnie w kolejne
trzy. Dół jest bardzo kręty, później dwa nawroty, kilka prostych, gdzie można
się rozpędzić i moja ulubiona sekcja od pomnika, nawrót ostro pod górę, nawrót
i póżniej mocne szybkie sekcje, ja je nazywam eski. To jest wyścig górski,
prędkość, trzeba pomieszać biegami ale i kierownicą. Trasa ma 3700 m, 27
zakrętów, średni wznios 12% i różnica wzniesień to 250 m.
Tu kilka wypowiedzi z 2012 roku
zawodników przed zawodami w Banovcach, żeby pokazać wam jak oni lubią ten
wyścig:
Roman Baran: Jak co roku nie mogłem się doczekać występu w Banovcach ze względu na
wspaniałą specyfikę trasy. Nie tylko mi podoba się ten odcinek, który jest
bardzo wymagający.
Piotr Oleksyk: Trasa na Jankov Vrsok jest techniczna i
wyścigowa, a ja właśnie takie lubię. Trzeba się nieźle nakręcić kierownicą,
żeby wjechać na szczyt do mety.
Artur Rowiński: Tyle się nasłuchałem o Banovcach, że
rozpiera mnie wielka ciekawość, zarówno do trasy jak i całej organizacji.
Koledzy przedstawili mi ten wyścig w samych superlatywach, a więc teraz trzeba
to przeżyć. Trasę miałem okazję zobaczyć na onboardach i wydaje się techniczna
oraz kręta. Czy uda się ją zapamiętać okaże się już w sobotę.
Rywalizacja 2012
W ubiegłym sezonie wyścig był
niebywale emocjonujący. Martin Kois już dawno nie wygrał swojego rodzinnego
wyścigu i nowym Fordem Fiestą Cosworth chciał udowodnić, że u siebie też jest groźny.
Udało się, sobota to zwycięstwo Koisa przed Szepieńcem i Mikołajczykiem.
Ciekawy układ, bo w sobotę zabrakło lidera Tomka Nagórskiego, który wymieniał
silnik w swoim Subaru. Tuż za podium uplasował się rewelacyjny Killer, czyli Rafał
Grzesiński. Jego występy za każdym razem elektryzują i pokazują, że N-kowym
Lancerem też się da. W niedzielę na zawodach pojawił się Tomek Nagórski. I co,
triumf po przejechaniu dwóch treningów. Nie obyło się bez walki z Mariuszem
Stecem. Pierwszy niedzielny podjazd padł łupem Steca, drugi Nagórskiego i tylko
tysięczne zadecydowały o zwycięstwie Subaru Nagórskiego. Do trójki wbił się
pierwszy raz w sezonie Robert Steć swoją formułą Dallara F398. Jechał naprawdę
już na limicie co widać na onboardach. Tym razem za podium Kois skończył na czwartym
miejscu. Niezła rywalizacja było gorąco, nie tylko dzięki pogodzie która co
roku udowadnia, że warto wybrać się na wakacje na Słowację, ale i dzięki ostrej
rywalizacji.
Podsumowanie
Chyba nie ma co za dużo pisać, bo wszystko co wyżej napisałem to idealne podsumowanie. A
najlepiej sami powinniście sprawdzić, czy to co Wam zaprezentowałem w takich
kolorach jest prawdą, więc zapraszam na GSMP Banovce 2013 już 3 i 4 sierpnia.
